فلسطین برای ملل مسلمان و وجدان های بیدار عالم یک آرمان مقدس و دست یافتنی و فراموش نشدنی است. آرمانی که نه رنگ کهنگی به خود میگیرد و نه به پس پرده و حجاب معاصرت و روزمرگی پنهان می‌شود . ابتکار ماندگار خمینی کبیر در نامگذاری جمعه پایانی شهر الله به بنام قدس، این مسأله را تا روز رهایی به اولویت اول انسانیت بدل ساخته است.
رژیم صهیونسیتی، کشوری جعلی و فاقد هویت و ملیت است و برپایه شونیسم مذهبی سرهم شده است. بیداری امروز مردم و توانمندی گروههای مبارز موید این حقیقت است.
فلسطین و قدس مقدس بعنوان نخستین قبله گاه مسلمین بیش از آنکه یک سرزمین یا یک ارض مقدس باشد و به قوم عرب یا مذهب و دین خاصی تعلق داشته باشد، یک تمثیل از روح اسیر شده انسانیت در لابه‌لای شعارهای لیبرالیسم جهانی است. رژیم جعلی کودک کش بی هویت گل درشت و برجسته آزادی مدنظر غرب است.
رهایی سرنوشت مختوم قدس است و هر راه و شیوه رهایی به جز با مبارزه ابتر است.
ملت فلسطین امروز به آگاهی خاموش ناپذیری رسیده است که می دانند نه محمود عباس و نه جمال عبدالناصر نه شرم الشیخ هیچ کدام مسیر درست و دست یافتنی رهایی نیست. حاکمان خودباخته و ترسو برخی کشورها نمیتوانند با عادی سازی تاریخ و تمدن قدس را که عجین با مبارزه است، نابود سازند.
توطیه و هدف شوم صهیونیسم نابودی تمدن اسلامی در سوریه، عراق، مصر و لیبی و هویت بخشی به تمدن جعلی و جاهلی نیل تا فرات است.
قدس امروز یک مسأله انسانی است که آبروی یک دنیا بدان گره خورده است.امام‌خمینی توانستند با رنگ و بومی انسانی بخشیدن،مساله قدس را از فتنه های پان عربی و اخوانی خلاصی داده و با پرورش روح جوانان حقیقت جو، قدس را به محور بیداری و وحدت تبدیل کنند.
صهونسیم همان داعش ۷دهه پیش است که اگر به وقت مبارزه و دفع می شد ، تا الان ماندگار نمی شد و متاستاز نمی‌کرد. در این نظم نوین که در حال شکل گیری است رژیم صهیونسیتی جایگاهی ندارند.این یک حقیقت روشن و سنت لاتغیر الهی است.
یکی از ضعف‌های که در کشور نسبت به فلسطین وجود دارد و کوتاهی شده است مسأله معرفی فلسطین به مردم خودمان است و پس از ۷دهه هنوز مسأله آزادی فلسطین دغدغه اول و حقیقی ایرانی جماعت نیست. چه باید کنیم؟
۱پس از انقلاب تلاش زیادی برای احیا مسأله فلسطین شد ولی اینقدر در این راه غرق شدیم که قدس را از جایگاه مردمی به یک مسأله و مراسم حاکمیتی تبدیل کردیم. باید بتوانیم قدس را بین مردم و کف جامعه ببریم و روز قدس، روز مردمی مبارزه باشد. هر چقدر دخالت حاکمیت در این زمینه کم باشد سازنده تر است.
۲ نحوه بروز و ارایه مسأله قدس: اینکه این آرمان را به دعوای یک گروه فلسطینی با یک گروه صهیونیستی یا دعوای ایران و صهیونیست، تعدیل کنیم، بسیار غلط است و حتی بالاتر اینکه آنچه در قدس می‌گذرد، را جنگ و نظامی گری، تعبیر و تفسیر کنیم، غلط است. مسأله فلسطین ، تصویری نازیبا از مظلومیت بشریت است. انسان دست خالی ، کودک معصوم، مادر نالان، این تصویر باید جا بیافتد.
۳ فضای مجازی برای قدس: توسعه فضای مجازی فرصتی برای بیان مظلومیت های قدس است. رسانه های مردمی باید خودجوش از قاب گوشی خود به این مسأله بپردازند. باید بتوانیم با جوانان فلسطینی ارتباط بگیریم.
۴برای فهم مسأله قدس، باید جامعه و مردم و فرهنگ و آنچه در کف خیابان قدس می گذارد را از دوربین مردم ارائه بدهیم. باید مردم ایران بدانند در فلسطین چه می‌گذرد و قدر یقین رفتار مردم کشورهای عربی با رفتارهای حاکمان خود متفاوت است.
۵سازمان های مردم نهاد باید برای رهایی قدس پیشرو باشند و با زبان هنر و کاریکاتور صهیونیست را رسوا کنند. باید با گروههای یهودی ضد صهیونیست ارتباط گرفته و افکار عمومی را از طریق یک یهودی روشن سازیم.
۶ آگاهی بخشی عمومی به مردم درباره فلسطین ضروری است و باید طوری گفتمان سازی کنیم که مردم خودشان بیایند و داد رهایی قدس را سر دهند.
۷تشکلهای دانشجویی اضلاع پیدا و پنهان قدس را تبیین کنند. با گروههای دانشجویی و مردمی مبارز فلسطینی ارتباط بگیرند و اجازه تحریف حقیقت و فریب تاریخی را ندهند.
انتهای پیام
- نویسنده : اکبر بهاری
